Стр. 2
Страницы:
Стр.1 |
Стр.2 |
Стр.3 |
Стр.4
у двухдзённы тэрмін паведаміць у мясцовы выканаўчы і распарадчы
орган або ў тэрытарыяльны орган унутраных спраў аб выяўленым
аб’екце.
Мясцовы выканаўчы і распарадчы орган або тэрытарыяльны орган
унутраных спраў пасля атрымання паведамлення аб выяўленні рухомага
матэрыяльнага аб’екта, які можа ўяўляць гісторыка-культурную
каштоўнасць, абавязаны прыняць гэты аб’ект ад асобы, што яго
выявіла, у адпаведнасці з актам прыёму, адзін экземпляр якога
перадаецца гэтай асобе, і не пазней чым у двухдзённы тэрмін
паведаміць у Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь аб выяўленым
аб’екце.
Захаванне рухомага матэрыяльнага аб’екта, які можа ўяўляць
гісторыка-культурную каштоўнасць, з моманту яго выяўлення да
перадачы ў мясцовы выканаўчы і распарадчы орган або тэрытарыяльны
орган унутраных спраў забяспечвае юрыдычная або фізічная асоба, што
яго выявіла, а з моманту яго перадачы - мясцовы выканаўчы і
распарадчы орган або тэрытарыяльны орган унутраных спраў, які прыняў
гэты рухомы матэрыяльны аб’ект, ці асоба, вызначаная пісьмовым
прадпісаннем Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь.
Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь пасля атрымання
паведамлення аб выяўленні рухомага матэрыяльнага аб’екта, які можа
ўяўляць гісторыка-культурную каштоўнасць, у пяцідзённы тэрмін прымае
выяўлены аб’ект у адпаведнасці з актам прыёму-перадачы або пры
відавочнай беспадстаўнасці меркавання аб наяўнасці ў аб’екта
адметных духоўных, мастацкіх і (або) дакументальных вартасцей
складае акт аб адсутнасці ў выяўленага рухомага матэрыяльнага
аб’екта адметных духоўных, мастацкіх і (або) дакументальных
вартасцей.
2. Юрыдычная або фізічная асоба, што выпадкова выявіла
нерухомы матэрыяльны аб’ект (археалагічны аб’ект, элемент дэкору,
мастацкага аздаблення, рэшткі роспісу і г.д.), які прадугледжаны
падпунктам 1.2 пункта 1 артыкула 21 гэтага Закона і можа ўяўляць
гісторыка-культурную каштоўнасць, абавязана безадкладна прыпыніць
работы або іншую дзейнасць, якія могуць аказваць уздзеянне на гэты
аб’ект, прыняць меры па яго захаванню і паведаміць у Міністэрства
культуры Рэспублікі Беларусь або мясцовы выканаўчы і распарадчы
орган аб выяўленым аб’екце.
Мясцовы выканаўчы і распарадчы орган пасля атрымання
паведамлення аб выяўленні нерухомага матэрыяльнага аб’екта, які можа
ўяўляць гісторыка-культурную каштоўнасць, абавязаны не пазней чым у
двухдзённы тэрмін паведаміць у Міністэрства культуры Рэспублікі
Беларусь аб выяўленым аб’екце.
Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь пасля атрымання
паведамлення аб выяўленні нерухомага матэрыяльнага аб’екта, які можа
ўяўляць гісторыка-культурную каштоўнасць, арганізуе не пазней чым у
трохдзённы тэрмін прыезд свайго прадстаўніка на месца выяўлення
гэтага аб’екта.
Прадстаўнік Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь пасля
агляду на месцы выяўленага нерухомага матэрыяльнага аб’екта, які
можа ўяўляць гісторыка-культурную каштоўнасць, выдае пісьмовае
прадпісанне, у якім вызначае часовы рэжым утрымання гэтага аб’екта з
указаннем тэрміну яго дзеяння, або пры відавочнай беспадстаўнасці
меркавання аб наяўнасці ў аб’екта адметных духоўных, мастацкіх і
(або) дакументальных вартасцей складае акт аб адсутнасці ў
выяўленага нерухомага матэрыяльнага аб’екта адметных духоўных,
мастацкіх і (або) дакументальных вартасцей. Тэрмін дзеяння часовага
рэжыму ўтрымання нерухомага матэрыяльнага аб’екта, які можа ўяўляць
гісторыка-культурную каштоўнасць, можа быць скарочаны або прадоўжаны
Міністэрствам культуры Рэспублікі Беларусь.
Прыпыненыя ў сувязі з выяўленнем нерухомага матэрыяльнага
аб’екта работы або іншая дзейнасць аднаўляюцца толькі з пісьмовага
дазволу Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь.
Юрыдычнай або фізічнай асобе, што выпадкова выявіла нерухомы
матэрыяльны аб’ект, які прадугледжаны падпунктам 1.2 пункта 1
артыкула 21 гэтага Закона і можа ўяўляць гісторыка-культурную
каштоўнасць, пакрываюцца страты, прычыненыя ёй прыпыненнем работ або
іншай дзейнасці ў сувязі з выяўленнем гэтага аб’екта, у парадку і
памерах, вызначаных Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.
3. Матэрыяльны аб’ект, выпадкова выяўлены ў парадку,
устаноўленым пунктамі 1 і 2 гэтага артыкула, разглядаецца Навукова-
метадычнай радай для прыняцця рашэння аб неабходнасці надання яму
статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці або аб адсутнасці
неабходнасці надання яму такога статусу. У гэтым выпадку аўтарам
прапановы аб наданні матэрыяльнаму аб’екту статусу гісторыка-
культурнай каштоўнасці лічыцца асоба, што выпадкова выявіла гэты
аб’ект або паведаміла аб ім. Пры гэтым ад названай асобы не
патрабуецца ўнясення ў пісьмовай форме прапановы аб наданні
матэрыяльнаму аб’екту статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці і яе
абгрунтавання.
4. Калі выпадкова выяўленаму матэрыяльнаму аб’екту,
прадугледжанаму падпунктам 1.2 пункта 1 артыкула 21 гэтага Закона,
нададзены статус гісторыка-культурнай каштоўнасці, ён у адпаведнасці
з грамадзянскім заканадаўствам Рэспублікі Беларусь накіроўваецца ва
ўласнасць дзяржавы, а ўласнік зямельнага ўчастка або іншай маёмасці,
дзе быў выяўлены гэты аб’ект, а таксама асоба, што яго выявіла,
маюць права на атрыманне ўзнагароджання ў парадку і на ўмовах,
вызначаных заканадаўствам Рэспублікі Беларусь.
ГЛАВА 5
НАДАННЕ МАТЭРЫЯЛЬНЫМ АБ’ЕКТАМ І НЕМАТЭРЫЯЛЬНЫМ ПРАЯЎЛЕННЯМ ТВОРЧАСЦІ
ЧАЛАВЕКА СТАТУСУ ГІСТОРЫКА-КУЛЬТУРНАЙ КАШТОЎНАСЦІ. УЛІК ГІСТОРЫКА-
КУЛЬТУРНЫХ КАШТОЎНАСЦЕЙ
Артыкул 20. Крытэрыі адбору матэрыяльных аб’ектаў і
нематэрыяльных праяўленняў творчасці чалавека для
надання ім статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці
1. Навукова-метадычная рада пры разглядзе прапаноў аб наданні
матэрыяльным аб’ектам або нематэрыяльным праяўленням творчасці
чалавека статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці зыходзіць з
наяўнасці ў прапанаваных для разгляду матэрыяльных аб’ектаў або
нематэрыяльных праяўленняў творчасці чалавека адметных духоўных,
мастацкіх і (або) дакументальных вартасцей, што пацвярджаецца
адпаведнасцю аднаму з крытэрыяў:
1.1. яны з’яўляюцца:
адным з фактараў фарміравання нацыянальнага менталітэту;
рэдкім ці каштоўным сведчаннем існавання зніклай цывілізацыі;
эпічным творам, створаным або істотна пераасэнсаваным і
відазмененым народам Беларусі;
аўтарскім творам мастацтва, створаным на тэрыторыі Рэспублікі
Беларусь або пад уплывам беларускай гісторыі, рэчаіснасці,
менталітэту, асяроддзя ці іншых фактараў;
выдатным мастацкім творам, шэдэўрам, створанымі і (або)
прызнанымі за межамі Рэспублікі Беларусь;
матэрыяльным аб’ектам або нематэрыяльным праяўленнем творчасці
чалавека, асаблівасцямі ладу жыцця, характэрнымі толькі для культуры
народа Беларусі;
дакументальнай фіксацыяй, сімвалам або іншым праяўленнем ці
абазначэннем з’яў, падзей або працэсаў, якія звязаны з гісторыяй
Рэспублікі Беларусь, яе асобных рэгіёнаў, радаводаў ці этнічных груп
або маюць міжнароднае значэнне;
выдатным ці арыгінальным вынікам творчага або навукова-
тэхнічнага эксперыменту;
рэдкім на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь або выдатным
дасягненнем іншага народа;
вынікам або сведчаннем недаследаваных працэсаў;
пахаваннем славутага чалавека, брацкай магілай воінаў,
змагароў, якія загінулі за якую-небудзь адзіную высакародную справу,
і (або) ахвяр ваенных падзей, узброеных канфліктаў, масавых
рэпрэсій;
традыцыйнай тапанімічнай назвай;
1.2. яны з’яўляюцца рэдкім або выдатным узорам:
створанага чалавекам асяроддзя;
выкарыстання ў дзейнасці чалавека прыродных фактараў і
асаблівасцей;
збудавання ці іншага твора, якія маюць тыповыя ўласцівасці,
характэрныя толькі для культуры народа Беларусі;
збудавання ці іншага твора, прадметаў быту або прадметаў
іншага прызначэння пэўнага гістарычнага перыяду, рэгіёна ці этнічнай
групы;
твора народнага мастацтва пэўнага гістарычнага перыяду,
рэгіёна ці этнічнай групы;
вырашэння гаспадарчых, вытворчых, фартыфікацыйных,
арганiзацыйных і іншых пытанняў;
стылістычнага напрамку або рэгіянальнай ці этнічнай
асаблівасці, выяўленых у любым відзе мастацтва;
1.3. яны непасрэдна звязаны з:
падзеямі або ідэямі і перакананнямі, якія аказалі значны ўплыў
на ход гістарычнага, культурнага і (або) духоўнага развіцця
чалавецтва і народа Беларусі;
жыццём і дзейнасцю выдатных асоб свету і Рэспублікі Беларусь;
1.4. яны лічацца:
звязанымі з народнымі паданнямі, легендамі, іншымі эпічнымі
творамі, народнымі абрадамі;
матэрыяльнымі аб’ектамі, якія маюць выдатныя ўласцівасці;
1.5. яны аказалі (аказваюць) значны ўплыў на развіццё
мастацтва, духоўнасць грамадства, светапогляд людзей у пэўны
гістарычны перыяд або на тэрыторыі асобнага рэгіёна ці этнічнай
групы;
1.6. яны змяшчаюць у сабе недаследаваны (не поўнасцю
даследаваны) культурны пласт.
2. Рашэнне аб неабходнасці надання матэрыяльным аб’ектам
статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці можа быць прынята толькі ў
адносінах да аўтэнтычнага ці рэстаўрыраванага ў адпаведнасці з
навукова-праектнай дакументацыяй матэрыяльнага аб’екта. Пры гэтым з
часу першапачатковага стварэння нерухомага матэрыяльнага аб’екта
павінна прайсці не менш чым 40 гадоў і ён павінен быць поўнасцю або
не менш чым на 90 працэнтаў адноўлены ў адпаведнасці з гістарычнымі
данымі на ранейшым месцы.
Артыкул 21. Вылучэнне матэрыяльных аб’ектаў і нематэрыяльных
праяўленняў творчасці чалавека для надання ім статусу
гісторыка-культурнай каштоўнасці
1. Матэрыяльны аб’ект або нематэрыяльнае праяўленне творчасці
чалавека, якія могуць уяўляць гісторыка-культурную каштоўнасць,
вылучаюцца для надання ім статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці
з:
1.1. матэрыяльных аб’ектаў або нематэрыяльных праяўленняў
творчасці чалавека, якія рэальна існуюць, выкарыстоўваюцца ў
дзейнасці чалавека або прадстаўлены ў форме фіксаваных
нематэрыяльных праяўленняў творчасці чалавека, іншых формах
праяўлення адметных духоўных, мастацкіх і (або) дакументальных
вартасцей незалежна ад месца іх знаходжання;
1.2. матэрыяльных аб’ектаў або нематэрыяльных праяўленняў
творчасці чалавека, звесткі аб існаванні якіх да моманту іх
выяўлення адсутнічалі і ўласнік якіх невядомы, адмовіўся ад права
ўласнасці на іх або страціў права ўласнасці на іх па іншых
падставах, прадугледжаных заканадаўствам Рэспублікі Беларусь;
1.3. матэрыяльных аб’ектаў або нематэрыяльных праяўленняў
творчасці чалавека, наяўнасць якіх дакументальна засведчана, пры
ўмове адсутнасці бясспрэчных дакументальных звестак аб знішчэнні,
страце ці знікненні гэтых матэрыяльных аб’ектаў або нематэрыяльных
праяўленняў творчасці чалавека.
2. Юрыдычная або фізічная асоба, што выявіла матэрыяльны
аб’ект або нематэрыяльнае праяўленне творчасці чалавека,
прадугледжаныя пунктам 1 гэтага артыкула, уносіць у Міністэрства
культуры Рэспублікі Беларусь у пісьмовай форме прапанову аб наданні
выяўленым матэрыяльнаму аб’екту або нематэрыяльнаму праяўленню
творчасці чалавека статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці з
абавязковым яе абгрунтаваннем, за выключэннем выпадку,
прадугледжанага пунктам 3 артыкула 19 гэтага Закона.
Артыкул 22. Разгляд прапаноў аб наданні матэрыяльным аб’ектам і
нематэрыяльным праяўленням творчасці чалавека статусу
гісторыка-культурнай каштоўнасці
1. Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь пасля атрымання
прапановы аб наданні матэрыяльнаму аб’екту або нематэрыяльнаму
праяўленню творчасці чалавека статусу гісторыка-культурнай
каштоўнасці паведамляе аб гэтым уласніку (уладальніку) матэрыяльнага
аб’екта або нематэрыяльнага праяўлення творчасці чалавека, а таксама
ў мясцовы выканаўчы і распарадчы орган і арганізуе кваліфікаваны
разгляд гэтай прапановы Навукова-метадычнай радай, уключаючы разгляд
фіксацыі, навуковай апрацоўкі і мастацкай ацэнкі матэрыяльнага
аб’екта або нематэрыяльнага праяўлення творчасці чалавека, для
прыняцця рашэння аб неабходнасці надання матэрыяльнаму аб’екту або
нематэрыяльнаму праяўленню творчасці чалавека статусу гісторыка-
культурнай каштоўнасці або аб адсутнасці неабходнасці надання ім
такога статусу.
2. Мясцовы выканаўчы і распарадчы орган, а таксама ўласнік
(уладальнік) матэрыяльнага аб’екта або нематэрыяльнага праяўлення
творчасці чалавека з моманту атрымання паведамлення, прадугледжанага
пунктам 1 гэтага артыкула, і да моманту прыняцця рашэння аб
неабходнасці надання матэрыяльнаму аб’екту або нематэрыяльнаму
праяўленню творчасці чалавека статусу гісторыка-культурнай
каштоўнасці або аб адсутнасці неабходнасці надання ім такога статусу
прымае меры па прыпыненню работ або іншай дзейнасці, якія могуць
прывесці да знішчэння або пагрозы знішчэння, страты або пагрозы
страты, знікнення або пагрозы знікнення, прычынення шкоды або
пагрозы яе прычынення, пагаршэння тэхнічнага стану або пагрозы яго
пагаршэння, а таксама да навукова не абгрунтаванага змянення ці
пагаршэння ўмоў успрымання названых матэрыяльнага аб’екта або
нематэрыяльнага праяўлення творчасці чалавека.
3. Матэрыяльныя аб’екты, вылучаныя для надання ім статусу
гісторыка-культурнай каштоўнасці, падлягаюць ахове, як і
матэрыяльныя гісторыка-культурныя каштоўнасці без катэгорыі.
4. Навукова-метадычная рада на падставе кваліфікаванага
разгляду пры ўмове адсутнасці бясспрэчных дакументальных звестак аб
знішчэнні, страце ці знікненні матэрыяльнага аб’екта або фіксаванага
нематэрыяльнага праяўлення творчасці чалавека прымае рашэнне аб
неабходнасці надання матэрыяльнаму аб’екту або нематэрыяльнаму
праяўленню творчасці чалавека статусу гісторыка-культурнай
каштоўнасці або аб адсутнасці неабходнасці надання ім такога
статусу. Пры гэтым у рашэнні аб неабходнасці надання матэрыяльнаму
аб’екту або нематэрыяльнаму праяўленню творчасці чалавека статусу
гісторыка-культурнай каштоўнасці ўказваецца катэгорыя гісторыка-
культурнай каштоўнасці, да якой іх неабходна аднесці.
5. Статус гісторыка-культурнай каштоўнасці можа быць нададзены
матэрыяльнаму аб’екту або нематэрыяльнаму праяўленню творчасці
чалавека, якія афіцыйна лічацца гісторыка-культурнымі каштоўнасцямі
ў іншых краінах, пры ўмове адсутнасці бясспрэчных дакументальных
звестак аб знішчэнні, страце ці знікненні гэтых матэрыяльнага
аб’екта або нематэрыяльнага праяўлення творчасці чалавека.
Артыкул 23. Наданне матэрыяльным аб’ектам і нематэрыяльным
праяўленням творчасці чалавека статусу гісторыка-
культурнай каштоўнасці, пазбаўленне іх такога статусу
1. Савет Міністраў Рэспублікі Беларусь прымае рашэнне аб
наданні статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці матэрыяльнаму
аб’екту або нематэрыяльнаму праяўленню творчасці чалавека, па якіх
Навукова-метадычнай радай прынята адпаведнае рашэнне аб неабходнасці
надання ім такога статусу.
2. Матэрыяльныя аб’екты і нематэрыяльныя праяўленні творчасці
чалавека, па якіх Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь прыняты
рашэнні аб наданні ім статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці,
уключаюцца ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей
Рэспублікі Беларусь.
3. Матэрыяльныя аб’екты і нематэрыяльныя праяўленні творчасці
чалавека Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь могуць быць
пазбаўлены статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці ў выпадку страты
імі іх адметных духоўных, мастацкіх і (або) дакументальных
вартасцей, якія абумовілі наданне ім статусу гісторыка-культурнай
каштоўнасці, а таксама ў выпадку іх знішчэння, страты ці знікнення ў
выніку ўздзеяння прыродных фактараў або іншых сітуацый пры
немагчымасці іх аднаўлення. Заключэнне аб немагчымасці навукова
абгрунтаванага аднаўлення гэтых гісторыка-культурных каштоўнасцей
даецца Навукова-метадычнай радай.
4. Пры неабходнасці вырашэння выключных дзяржаўных задач
помнікі археалогіі пасля іх поўнага вывучэння могуць быць пазбаўлены
статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці Саветам Міністраў
Рэспублікі Беларусь. Заключэнне аб поўным вывучэнні помнікаў
археалогіі даецца Навукова-метадычнай радай.
5. Матэрыяльныя аб’екты і нематэрыяльныя праяўленні творчасці
чалавека, пазбаўленыя статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці,
выключаюцца з Дзяржаўнага спіса гісторыка-культурных каштоўнасцей
Рэспублікі Беларусь.
Артыкул 24. Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей
Рэспублікі Беларусь
1. Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі
Беларусь змяшчае наступныя раздзелы:
1.1. гісторыка-культурныя каштоўнасці, якія знаходзяцца на
тэрыторыі Рэспублікі Беларусь. У гэты раздзел уносяцца звесткі аб
матэрыяльных і нематэрыяльных гісторыка-культурных каштоўнасцях,
якія знаходзяцца на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь (незалежна ад іх
паходжання);
1.2. гісторыка-культурныя каштоўнасці, якія згодна з
заканадаўствам Рэспублікі Беларусь знаходзяцца за межамі Рэспублікі
Беларусь. У гэты раздзел уносяцца звесткі аб матэрыяльных і
нематэрыяльных гісторыка-культурных каштоўнасцях, якія пры
дакументальна пацверджаным беларускім паходжанні апынуліся за межамі
Рэспублікі Беларусь у парадку, што адпавядае нормам міжнароднага
права, а таксама звесткі аб увасобленых нематэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцях, носьбіты якіх пры бясспрэчным (у тым ліку
прызнаным імі самімі) беларускім паходжанні (нацыянальнасці) не
маюць грамадзянства Рэспублікі Беларусь;
1.3. гісторыка-культурныя каштоўнасці, якія незаконна
знаходзяцца за межамі Рэспублікі Беларусь. У гэты раздзел уносяцца
звесткі аб матэрыяльных і нематэрыяльных гісторыка-культурных
каштоўнасцях, якія ў парушэнне норм міжнароднага права пры
дакументальна пацверджаным беларускім паходжанні апынуліся за межамі
Рэспублікі Беларусь;
1.4. гісторыка-культурныя каштоўнасці, якія зніклі ці страчаны
пры нявысветленых абставінах. У гэты раздзел уносяцца звесткі аб
матэрыяльных і нематэрыяльных гісторыка-культурных каштоўнасцях,
наяўнасць якіх дакументальна засведчана, пры ўмове адсутнасці
бясспрэчных дакументальных звестак аб знішчэнні гэтых гісторыка-
культурных каштоўнасцей;
1.5. гісторыка-культурныя каштоўнасці, якія знаходзяцца пад
пагрозай знішчэння, страты ці знікнення. У гэты раздзел уносяцца
звесткі аб матэрыяльных і нематэрыяльных гісторыка-культурных
каштоўнасцях, якія знаходзяцца пад пагрозай знішчэння, страты ці
знікнення, з указаннем прычын, што выклікаюць пагрозу, і мер,
неабходных для захавання гэтых гісторыка-культурных каштоўнасцей.
2. Пры ўключэнні комплекснай гісторыка-культурнай каштоўнасці
ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі
Беларусь у гэты спіс уключаецца таксама кожны з яе матэрыяльных
аб’ектаў або нематэрыяльных праяўленняў творчасці чалавека, якія
ўваходзяць у склад комплекснай гісторыка-культурнай каштоўнасці і па
сваіх адметных духоўных, мастацкіх і (або) дакументальных вартасцях
могуць лічыцца асобнай гісторыка-культурнай каштоўнасцю.
3. Вядзенне Дзяржаўнага спіса гісторыка-культурных
каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь ажыццяўляецца Міністэрствам
культуры Рэспублікі Беларусь у парадку, устаноўленым Саветам
Міністраў Рэспублікі Беларусь.
Артыкул 25. Уліковыя дакументы на гісторыка-культурныя
каштоўнасці
1. На кожную гісторыка-культурную каштоўнасць запаўняецца
ўліковая картка гісторыка-культурнай каштоўнасці адзінага ўзору і
складаецца пашпарт гісторыка-культурнай каштоўнасці адзінага ўзору.
2. Ва ўліковай картцы гісторыка-культурнай каштоўнасці
змяшчаюцца сціслыя фактычныя звесткі аб гісторыка-культурнай
каштоўнасці (назва, від каштоўнасці, яе месцазнаходжанне, дата
ўзнікнення, стваральнік, уласнік (уладальнік), парадак выкарыстання,
сучасны тэхнічны стан, навуковы кіраўнік), а таксама ўказваюцца
звесткі аб наяўнасці дакументацыі і праверках тэхнічнага стану
гісторыка-культурнай каштоўнасці.
3. У пашпарце гісторыка-культурнай каштоўнасці ўказваюцца
поўныя навуковыя і фактычныя звесткі аб гэтай гісторыка-культурнай
каштоўнасці (апісваюцца яе гісторыя, сучасны тэхнічны стан,
указваецца яе месцазнаходжанне, змяшчаюцца ўліковыя даныя, ацэнка яе
гістарычнага, навуковага, мастацкага, культурнага або іншага
значэння, указваюцца элементы, якія маюць свае адметныя духоўныя,
мастацкія і (або) дакументальныя вартасці, звесткі аб уласніку
(уладальніку), рэквізіты ахоўнага абавязацельства (дата і нумар),
звесткі аб зонах аховы нерухомых матэрыяльных гісторыка-культурных
каштоўнасцей, навукова-праектнай дакументацыі, яе выканаўцах, а
таксама дадатковыя звесткі аб падзеях і асобах, звязаных з гэтай
гісторыка-культурнай каштоўнасцю, архіўныя і бібліяграфічныя
крыніцы, графічны матэрыял).
4. Пры атрыманні новых звестак аб гісторыка-культурнай
каштоўнасці ва ўліковыя дакументы на яе ўносяцца адпаведныя
дапаўненні і (або) змяненні.
5. Ва ўліковых дакументах на гісторыка-культурныя каштоўнасці
ўказваюцца іх катэгорыі са спасылкай на адпаведную пастанову Савета
Міністраў Рэспублікі Беларусь.
6. Формы і ўзоры ўліковых дакументаў на гісторыка-культурныя
каштоўнасці і парадак іх запаўнення ўстанаўліваюцца Міністэрствам
культуры Рэспублікі Беларусь.
7. Складанне ўліковых дакументаў на гісторыка-культурную
каштоўнасць, за выключэннем унясення ў іх дапаўненняў і (або)
змяненняў, ажыццяўляецца за кошт сродкаў яе ўласніка.
Артыкул 26. Банк звестак аб гісторыка-культурнай спадчыне
Рэспублікі Беларусь
1. У мэтах захавання і сістэматызацыі ўліковых дакументаў на
гісторыка-культурныя каштоўнасці, звестак аб адметных выніках і
сведчаннях гістарычнага, культурнага і духоўнага развіцця народа
Беларусi, аб страчаных матэрыяльных аб’ектах і нематэрыяльных
праяўленнях творчасці чалавека, наяўнасць якіх дакументальна
засведчана і якія маглі б атрымаць статус гісторыка-культурнай
каштоўнасці, а таксама ў мэтах выканання работ па збору,
сістэматызацыі і захаванню навукова-даследчых, выдавецкіх і іншых
матэрыялаў, што датычацца гісторыка-культурных каштоўнасцей,
фарміруецца Банк звестак аб гісторыка-культурнай спадчыне Рэспублікі
Беларусь.
2. Фарміраванне Банка звестак аб гісторыка-культурнай спадчыне
Рэспублікі Беларусь ажыццяўляецца Міністэрствам культуры Рэспублікі
Беларусь або ўпаўнаважанай ім арганізацыяй за кошт сродкаў,
прадугледжаных у рэспубліканскім бюджэце на спецыяльныя сацыяльныя
праграмы і мерапрыемствы ў галіне культуры, іншых крыніц
фінансавання, не забароненых заканадаўствам Рэспублікі Беларусь.
3. У Банку звестак аб гісторыка-культурнай спадчыне Рэспублікі
Беларусь могуць захоўвацца эталоны фіксаваных нематэрыяльных
гісторыка-культурных каштоўнасцей па прапанове іх уласнікаў.
4. Парадак фарміравання Банка звестак аб гісторыка-культурнай
спадчыне Рэспублікі Беларусь і парадак азнаямлення з інфармацыяй,
якая змяшчаецца ў ім, устанаўліваюцца Саветам Міністраў Рэспублікі
Беларусь.
ГЛАВА 6
ЗАХАВАННЕ ГІСТОРЫКА-КУЛЬТУРНЫХ КАШТОЎНАСЦЕЙ
Артыкул 27. Меры па захаванню гісторыка-культурных каштоўнасцей
1. Захаванне гісторыка-культурных каштоўнасцей уключае ў сябе
сістэму арганізацыйных, прававых, эканамічных, матэрыяльна-
тэхнічных, навуковых, інфармацыйных і іншых мер, накіраваных на
недапушчэнне знішчэння або пагрозы знішчэння, страты або пагрозы
страты, знікнення або пагрозы знікнення, прычынення шкоды або
пагрозы яе прычынення, пагаршэння тэхнічнага стану або пагрозы яго
пагаршэння, а таксама навукова не абгрунтаванага змянення,
пагаршэння ўмоў успрымання гісторыка-культурных каштоўнасцей
(навакольнага асяроддзя і зон аховы нерухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей).
-----------------------------------------------------------
Пункт 1 статьи 27 - с изменениями, внесенными Законом
Республики Беларусь от 7 мая 2007 г. № 212-З
1. Захаванне гісторыка-культурных каштоўнасцей уключае
ў сябе сістэму арганізацыйных, прававых, эканамічных,
матэрыяльна-тэхнічных, навуковых, інфармацыйных і іншых
мер, накіраваных на недапушчэнне знішчэння або пагрозы
знішчэння, страты або пагрозы страты, знікнення або пагрозы
знікнення, прычынення шкоды або пагрозы яе прычынення,
пагаршэння тэхнічнага стану або пагрозы яго пагаршэння, а
таксама навукова не абгрунтаванага змянення, пагаршэння
ўмоў успрымання гісторыка-культурных каштоўнасцей
(навакольнага асяроддзя і зон аховы нерухомых гісторыка-
культурных каштоўнасцей).
-----------------------------------------------------------
2. Дзейнасць, якая можа аказваць уздзеянне на гісторыка-
культурныя каштоўнасці, павінна ажыццяўляцца з улікам неабходнасці
безумоўнага захавання адметных духоўных, мастацкіх і (або)
дакументальных вартасцей гэтых каштоўнасцей.
Артыкул 28. Забеспячэнне захавання нерухомых матэрыяльных
гісторыка-культурных каштоўнасцей
1. Для забеспячэння захавання нерухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей (іх навакольнага асяроддзя і зон аховы)
перамяшчэнне гэтых нерухомых матэрыяльных гісторыка-культурных
каштоўнасцей, знішчэнне або стварэнне пагрозы знішчэння нерухомых
матэрыяльных гісторыка-культурных каштоўнасцей (іх навакольнага
асяроддзя і зон аховы), прычыненне ім шкоды або стварэнне пагрозы яе
прычынення, пагаршэнне тэхнічнага стану або стварэнне пагрозы яго
пагаршэння, а таксама навукова не абгрунтаванае змяненне і
пагаршэнне ўмоў успрымання гэтых нерухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей (іх навакольнага асяроддзя і зон аховы)
забараняюцца, за выключэннем выпадкаў, прадугледжаных пунктамі 2 і 3
гэтага артыкула.
2. Перамяшчэнне нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай
каштоўнасці дапускаецца ў выключных выпадках толькі з дазволу
Мiнiстэрства культуры Рэспублікі Беларусь пры немагчымасці яе
захавання на месцы і наяўнасці навукова-праектнай дакументацыі на
выкананне рэстаўрацыйна-аднаўленчых работ на гэтай каштоўнасці з
мэтай яе аднаўлення ва ўмовах, прыдатных для забеспячэння захавання
нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці.
Немагчымасць захавання нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай
каштоўнасці на месцы ўстанаўліваецца Навукова-метадычнай радай.
3. Стварэнне пагрозы знішчэння нерухомай матэрыяльнай
гісторыка-культурнай каштоўнасці (яе навакольнага асяроддзя і зон
аховы) і прычынення ёй шкоды, пагаршэнне тэхнічнага стану або
стварэнне пагрозы яго пагаршэння, а таксама навукова не
абгрунтаванае змяненне і пагаршэнне ўмоў успрымання нерухомай
матэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці (яе навакольнага
асяроддзя і зон аховы) дапускаюцца толькі па рашэнню Савета
Міністраў Рэспублікі Беларусь, калі іх неабходнасць выклікана
правядзеннем мерапрыемстваў па ліквідацыі вынікаў стыхійных
бедстваў, катастроф, ваенных дзеянняў.
4. Пры выкананні патрабаванняў пажарнай бяспекі, аховы
навакольнага асяроддзя, санітарных і іншых патрабаванняў, а таксама
пры выкананні навукова-даследчых і рэстаўрацыйна-аднаўленчых работ
на нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці не
дапускаюцца змяненне гэтай гісторыка-культурнай каштоўнасці,
пагаршэнне яе адметных духоўных, мастацкіх і (або) дакументальных
вартасцей.
5. На нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці
ўстанаўліваецца ахоўная дошка, на якой змяшчаецца інфармацыя аб
прыналежнасці гэтай нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай
каштоўнасці да гісторыка-культурнай спадчыны Рэспублікі Беларусь.
Ахоўныя дошкі адзінай формы, якая зацвярджаецца Міністэрствам
культуры Рэспублікі Беларусь, устанаўліваюцца і захоўваюцца за кошт
сродкаў уласнікаў гісторыка-культурных каштоўнасцей.
6. На нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці
ў адпаведнасці з міжнароднымі дагаворамі Рэспублікі Беларусь можа
ўстанаўлівацца распазнавальны знак.
Артыкул 29. Зоны аховы нерухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей
1. Для забеспячэння захавання нерухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей і іх навакольнага асяроддзя ўстанаўліваюцца
наступныя зоны аховы нерухомых матэрыяльных гісторыка-культурных
каштоўнасцей:
1.1. ахоўная зона;
1.2. зона рэгулявання забудовы;
1.3. зона аховы ландшафту;
1.4. зона аховы культурнага пласта.
2. Зоны аховы нерухомых матэрыяльных гісторыка-культурных
каштоўнасцей, іх межы, склад і рэжымы ўтрымання і выкарыстання
вызначаюцца праектам зон аховы нерухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей, зацверджаным Міністэрствам культуры
Рэспублікі Беларусь.
Рэжымамі ўтрымання і выкарыстання зон аховы нерухомых
матэрыяльных гісторыка-культурных каштоўнасцей прадугледжваюцца
абмежаванне або поўная забарона дзейнасці, якая стварае пагрозу
захаванню нерухомых матэрыяльных гісторыка-культурных каштоўнасцей
(іх навакольнаму асяроддзю) і ўмовам іх утрымання і выкарыстання.
Праект зон аховы нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай
каштоўнасці, уключаючы рэжымы ўтрымання і выкарыстання гэтых зон,
распрацоўваецца ў адпаведнасці з заканадаўствам Рэспублікі Беларусь
для кожнай нерухомай матэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці.
3. Распрацоўка горадабудаўнічай і землеўпарадкавальнай
дакументацыі, а таксама іншай праектнай дакументацыі, рэалізацыя
якіх можа аказаць уздзеянне на гісторыка-культурныя каштоўнасці, без
нанясення ўстаноўленых зон аховы нерухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей або без іх устанаўлення забараняецца.
4. Усе віды работ у зонах аховы нерухомых матэрыяльных
гісторыка-культурных каштоўнасцей выконваюцца толькі ў межах
патрабаванняў рэжымаў утрымання і выкарыстання гэтых зон аховы.
Артыкул 30. Забеспячэнне захавання рухомых матэрыяльных
гісторыка-культурных каштоўнасцей
1. Для забеспячэння захавання рухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей забараняюцца:
1.1. знішчэнне або стварэнне пагрозы знішчэння, страта або
стварэнне пагрозы страты, знікненне або стварэнне пагрозы знікнення,
прычыненне шкоды або стварэнне пагрозы яе прычынення, пагаршэнне
тэхнічнага стану або стварэнне пагрозы яго пагаршэння, а таксама
навукова не абгрунтаванае змяненне рухомых матэрыяльных гісторыка-
культурных каштоўнасцей;
1.2. разукамплектаванне комплексных рухомых матэрыяльных
гісторыка-культурных каштоўнасцей.
2. У выпадку, калі адна і тая ж рухомая матэрыяльная гісторыка-
культурная каштоўнасць належыць і да камплекта, і да калекцыі,
перавага аддаецца калекцыі. Пры неабходнасці ў прызначаны (сабраны)
для канкрэтных мэт камплект уключаецца копія рухомай матэрыяльнай
гісторыка-культурнай каштоўнасці, створаная за кошт уласніка
калекцыі.
Страницы:
Стр.1 |
Стр.2 |
Стр.3 |
Стр.4
|
